خاطرات مشترک

زیر اجاق دنیا همیشه روشن است. کم و زیاد بودن قوت شعله‌هایش هم به تو -که چقدر کار و تلاش می‌کنی- بستگی دارد. ثمره تلاش و کوشش تو همانند محتویات داخل ظرف روی اجاق است و تلاش و جدیت تو همانند قوت و ضعف شعله‌های اجاق!
برای اینکه مظروف ظرفت ته گرفته از بین نرود، یا خام پخت نماند... شعله جدیت و همتت را در نسبت با کاری که انجام می‌دهی تنظیم کن! کارها نه به آن اندازه بی‌اهمیت هستند که دست به انجام دادنشان نزنی، نه آنقدر پرارزش و حیاتی که غیر از انجام دادن آنها، به کار دیگری نپردازی! و صد البته که استثنائاتی هم هست.
خوبِ من!
اینجا برای همه غذاها ایراد می‌گیرند، اما این دلیل منطقی نیست که تو برای هر ایرادی، دست از پختن بکشی و شعله را کم یا خدای نکرده خاموش کنی. مهم نیست عرق پیشانی‌ات معلوم باشد یا با دستمال در جیبت هر لحظه خشکش کنی. مهم، علت عرق پیشانی‌ات است. مهم این است که تو می‌خواهی! و بنا به وظیفه‌ات، تمام همت و تلاشت را برای نتیجه رساندنش به کار می‌بندی.
در نهایت، این خداوند است که اگر بخواهد یک را صد، و صد را هزار برابر می‌کند...!